اختلال دو قطبی چیست؟

اختلال دو قطبی یکی از بیماری‌های اعصاب و روان است که برای درمان آن باید به دکتر روانپزشک یا دکتر روانشناس مراجعه کنید. دانستن این اطلاعات ارزشمند از علم روز به موفقیت در زندگی کمک شایانی می کند.

همه ما ممکن است دوره‌هایی از تغییرات خلقی را در طول زندگی خود تجربه کنیم؛ هرچند این شرایط معمولا بیشتر از چند ساعت طول نمی‌کشد و با تغییرات شدید رفتاری و اختلال در عملکرد روزانه و مشکل در ارتباطات اجتماعی همراه نخواهد بود، این در صورتی است که این موارد در افراد مبتلا به اختلال دوقطبی دیده می‌شود. درمان اینگونه بیماری ها به بهبود کیفیت سلامتی و بهداشت جامعه ، کمک شایانی مینماید.

این بیماری یکی از اختلالات مربوط به روان است، که باعث تغییرات خلق، انرژی و اختلال در عملکرد فرد می‌شود.

اختلال دو قطبی می‌تواند باعث تغییر در ارتباط فرد بیمار با نزدیکان‌ و ایجاد مشکلاتی در محل کار و مدرسه شود.

اگر این بیماری را به حال خود رها کنید، ممکن است عوارض آن شما را درگیر کند. همچنین درمان این بیماری می‌تواند کیفیت زندگی بیمار را چند برابر کند.

علائم ابتلا به بیماری

اختلال دو قطبی یک اختلال روانی است که با دو دوره مختلف شیدایی و افسردگی همراه می‌شود. این اختلال می‌تواند با علائم مختلفی ظاهر شود که در زیر به برخی از اصلی‌ترین نشانه‌ها اشاره می‌کنیم:

1. شیدایی: در زمان دوره شیدایی، افراد مبتلا به اختلال دو قطبی ممکن است احساسات عاطفی بالا و بیش از حدی را تجربه کنند. آنها ممکن است احساس هیجان بالا، سرخوشی و انرژی زیادی داشته باشند. این دوره ممکن است با رفتارهای بی‌انضباطی همراه شود، مانند خرج کردن پول به مقدار زیاد، رابطه جنسی بی‌ملاحظه با تعداد زیادی از افراد و مصرف مواد مخدر و الکل. همچنین، در طول دوره شیدایی، نیاز به خواب کاهش می‌یابد و افراد بسیار پرانرژی و بی‌قرار می‌شوند، به طوری که توانایی ساکت ماندن را ندارند و به طور مداوم صحبت می‌کنند.
2. هیپومانیا: این دوره نیز شباهت‌هایی با دوره شیدایی دارد، اما معمولاً خلق و خوی کاربردی‌تری دارد و با تداخل کمتری بر روی کار، مدرسه یا روابط اجتماعی فرد همراه است. افراد در دوره هیپومانیا همچنان دچار تغییرات خلق و خوی می‌شوند، اما بیشتر کنترل می‌توانند داشته باشند. هنگام دوره افسردگی، افراد ممکن است علائم ناخوشایندی مانند ناراحتی زیاد، ناامیدی، کاهش انرژی و علاقه به فعالیت‌هایی که قبلاً لذت می‌بردند، دوره‌های خواب کوتاه یا بلند مدت و افکار خودکشی تجربه کنند.
3. افسردگی: در دوره افسردگی، شخص مبتلا به اختلال دو قطبی دچار کاهش وزن شدید بدون هیچ تلاشی می‌شود و اشتهای شخص به شدت کاهش می‌یابد. او ممکن است توانایی تمرکز و تفکر را از دست بدهد و احساس بی‌ارزشی و ناامیدی را تجربه کند که همیشه در ذهن او حاکم است.

انواع اختلال دو قطبی:

1.  مدل 1: این نوع از اختلال دو قطبی معمولاً دوره شیدایی را بیشتر از دوره افسردگی تجربه می‌کند. مدت زمان دوره‌های شیدایی معمولاً کمتر از یک هفته است و در صورت عدم تشخیص و درمان مناسب، ممکن است تا 3 تا 6 ماه طول بیانجامد. اگر افسردگی نیز همراه باشد، مدت زمان آن ممکن است بین 6 تا 12 ماه متغیر باشد.
2.  مدل 2: در این نوع از اختلال دو قطبی، دوره‌های افسردگی بیشتر و به صورت پیاپی وجود دارند. فرد ممکن است به صورت جزئی دچار دوره‌های خفیف شیدایی (هیپومانیا) شود.
3. اختلال دو قطبی با تناوب شدید و سریع: این نوع از اختلال دو قطبی با تناوب بیش از 4 بار اختلال در طول یک سال همراه است و در حدود 10 درصد از موارد اختلال دو قطبی رخ می‌دهد.

عوامل تشدید‌کننده :

چندین عامل می‌توانند این بیماری را تشدید کنند که به عنوان مثال عبارتند از: اتفاقات ناخوشایند زندگی، استرس، اختلال خواب، تغییرات آب و هوایی، مصرف مواد مخدر و الکل، تغییرات هورمون‌های جنسی و تیروئیدی، داشتن بیماری‌های جسمی همزمان و کمبود ویتامین‌ها و مواد معدنی ضروری.

درمان اختلال دو قطبی:

این بیماری قابل درمان است، اما به معنای کامل بهبودی نیست و به صورت مداوم نیاز به پیگیری‌ها و درمان‌های مختلف دارد. هدف از درمان، کنترل علائم و نشانه‌ها و بهبود کیفیت زندگی فرد مبتلا می‌باشد. با پیگیری مداوم و مصرف منظم داروها، افراد مبتلا قادر به بازگشت به فعالیت‌های روزمره‌شان و برقراری روابط اجتماعی نرمال‌تر می‌شوند.

نتیجه گیری

در پایان، توصیه می‌شود که افراد مبتلا به اختلال دو قطبی به جای انکار و رد کردن بیماری، با یادگیری مهارت‌های مدیریتی و مصرف مصونی داروها، بتوانند بهبودی را در کیفیت زندگی خود تجربه کنند و با این اختلال زندگی کنند. همچنین مشاوره و راهنمایی از پزشکان و متخصصان مرتبط نقش مهمی در مدیریت این بیماری ایفا می‌کند